Iedereen draagt emotionele wonden of trauma met zich mee

"Ik heb lang niet in de gaten gehad dat ik zelf ook belast ben met verschillende trauma’s. Ik stond dikwijls in de overlevingsstand, maar was me hiervan niet bewust. Inmiddels weet ik dat onder andere het overlijden van mijn broer, toen ik drie jaar oud was, een grote impact op mijn ontwikkeling heeft gehad. De rouw en het verlies dat mijn gezin trof, tekende mijn leven. Ik verloor mijn speelmaatje, mijn grote broer, zonder de emotionele steun te ontvangen die ik als kind nodig had. Mijn ouders zaten in diepe rouw, ieder op hun eigen manier."

Als klein meisje kun je zo’n heftige gebeurtenis niet goed begrijpen en ook niet alleen verwerken. Wanneer de volwassenen om je heen niet de emotionele steun kunnen bieden die je als klein kind nodig hebt en je dus de emoties niet volledig kunt toelaten, slaan emoties naar binnen en zetten ze zich vast in je lijf. Traumatische ervaringen en heftige emoties kunnen, wanneer ze niet volledig gevoeld of doorvoeld worden, zorgen voor veranderingen binnen het autonome zenuwstelsel. Emoties die niet vrij kunnen bewegen blijven vastzitten in je lichaam, overdekt met allerlei lagen, zodat je ze niet meer bewust kunt zien of voelen, maar waar ze wel door het zenuwstelsel opgemerkt worden. Op het moment dat dit mechanisme zich ontwikkelt is dit vaak erg helpend, met name wanneer je nog een klein kind bent. Maar later in je leven dient deze manier je niet meer langer, en ontwikkel je klachten. Dit kunnen mentale klachten zijn maar ook lichamelijke klachten. 

Copingmechanisme: een poging om de pijn te verbergen

Om de pijn van deze emotionele wonden niet te hoeven voelen, ontwikkelen we onbewust copinggedrag. We gaan bijvoorbeeld pleasegedrag vertonen, onszelf verdoven, alles weglachen of juist enorm hard ons best doen op het werk of op school. Voor het oog handige strategieën om de pijn op dat moment niet te voelen, maar het zal nooit de emoties wegnemen. Zolang we geen aandacht besteden aan de emotionele pijn uit ons verleden, zal deze ons blijven achtervolgen en onze gedachte- en gedragspatronen blijven beïnvloeden.

"Ikzelf had, en nu nog steeds wel eens, als coping om me vooral goed te gedragen zoals ik dacht dat  anderen van mij verwachtte (pleasegedrag). Omdat ik in een gezin opgegroeid ben dat overschaduwd werd door rouw en verdriet, wilde ik mijn ouders niet tot last zijn, waardoor ik als klein meisje al een (onbewust) besluit heb genomen dat ik niemand nodig heb; ik zorg wel voor mezelf. Dit heeft me gemaakt tot een zelfstandige vrouw, ik heb doorzettingsvermogen en weet dikwijls goed wat ik wil. Het heeft echter ook een keerzijde. Écht verbinding maken met anderen heb ik lange tijd erg moeilijk gevonden, het was moeilijk voor me om anderen écht dichtbij te laten komen, want dan kun je ook verlaten worden. En verlating heb ik als klein meisje heel intens meegemaakt, door het verlies van mijn broer. Deze gevoelens heb ik (onbewust) onder een dikke laag in mezelf weggestopt. Wanneer ik dit gevoel als klein meisje had toegelaten, was het te overweldigend geweest. In mijn volwassen leven kon ik er echter nog steeds niet bij komen, het was zo goed verstopt. Met mijn brein kon ik wel bedenken, ook met alle kennis die ik als psycholoog had, dat dit mogelijk een behoorlijke impact op mijn ontwikkeling zou hebben gehad. Maar ik kon geen contact maken met deze gevoelens. Gewoonweg omdat ik niet wist hoe. Het putte me echter wel steeds meer uit, waardoor ik steeds meer last kreeg van stress, onzekerheid, huidproblemen en rug- en schouderklachten."

De impact van trauma: emotionele blauwe plekken

We lopen allemaal door het leven met emotionele blauwe plekken, de een is zich er meer bewust van dan een ander.  De mate waarin deze blauwe plekken ons leven beïnvloeden, hangt af van de ernst van de gebeurtenissen die we hebben meegemaakt, maar ook de steun die we in onze jeugd hebben ontvangen.

Vastgezette emoties of trauma kunnen een enorme impact hebben op onze ontwikkeling. Bij trauma denken we vaak aan oorlogsgeweld, seksueel misbruik, huiselijk geweld. Maar ook pesten, buitensluiten, onvoldoende emotionele beschikbaarheid van je ouders, een echtscheiding, ontslag of een ongeluk kunnen emotionele wonden veroorzaken.

Maar soms zijn we ons ook niet bewust van een trauma, dat we rondlopen met emotionele bagage uit het verleden. Dit kan leiden tot vage klachten, zoals stress, angst, of lusteloosheid. De impact hiervan kan onze relaties, ons werk en onze gezondheid beïnvloeden.

"Het naar binnen gaan, voelen in mijn lichaam en ademwerk hebben mij geholpen om naar de weggestopte emoties te gaan, deze te doorvoelen en ook los te laten."

Praktijk Daalhorst; Holistische Psychologie & Ademwerk

In mijn praktijk help ik mensen om hun emoties en trauma's te begrijpen en te verwerken. Ik leer je in een veilige setting om contact te gaan maken met deze emoties en trauma’s, om contact te maken met je lichaam en invloed uit te oefenen op je zenuwstelsel. De ademhaling is hierin een belangrijke tool die ik hiervoor inzet, omdat je middels je ademhaling invloed kunt uitoefenen op je zenuwstelsel. Hiernaast werk ik samen met jou aan het ontwikkelen van gezonde copingmechanismen, en het herstellen van de verbinding met je lichaam en je emoties.